Με αφορμή τον γάμο κάποιων φίλων βρεθήκαμε στη Δράμα ένα σαβατοκύριακο του καλοκαιριού. Ο γαμπρός έχει καταγωγή από τη Δράμα και έτσι όλος ο γάμος ήταν μια γιορτή μεταξύ φίλων, γνωστών και αγνώστων. Είναι από αυτούς τους γάμους που όλοι γίνονται μια παρέα και σε αυτό βοήθησε η καταπληκτική οργάνωση που είχε κάνει το ζευγάρι. Μέχρι κυνήγι του νυφικού παίξαμε!
Σάββατο πρωί, λίγες ώρες πριν το γάμο ο γαμπρός απήγαγε το νυφικό της νύφης και όλοι εμείς οι καλεσμένοι συμμετείχαμε στο κυνήγι του νυφικού. Απαραίτητος όρος για να επιστραφεί το νυφικό πίσω στο δωμάτιο της νύφης ήταν να εκτελεστούν όλες οι αποστολές από εμάς τους καλεσμένους. Μέχρι Μακαρένα χορέψαμε στη πλατεία της πόλης.
Μείναμε στο Hydrama Grand Hotel ένα ξενοδοχείο το οποίο στεγάζεται στην καπναποθήκη Spierer, την οποία οι ιδιοκτήτες διέσωσαν με πολύ σεβασμό και ανέδειξαν την ιστορία της. Η καπναποθήκη Spierer χτίσθηκε το 1924 από τον αυστριακό αρχιτέκτονα, Konrand von Vilas για τον ελβετό καπνοβιομήχανο Hermann Spierer. Το κτήριο είναι τόσο επιβλητικό που ονομάστηκε «Ουρανοξύστης Spierer». Πρόκειται για ιστορικό διατηρητέο μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχώv του Μεσοπολέμου.
Από το παράθυρο του δωματίου μας είχαμε θέα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, σήμα κατατεθέν της πόλης. Η Δράμα είναι μια πόλη που χτίστηκε πάνω σε αναρίθμητες πηγές και η ετυμολογία της ονομασίας της προέρχεται από το Ύδραμα-Δύραμα λόγω της αφθονίας των νερών της.
Η διαμόρφωση του πάρκου Αγίας Βαρβάρας βασίστηκε σε μελέτη του πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης με επικεφαλής τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Φατούρο, η οποία πήρε το πρώτο βραβείο στο Αμβούργο ως καλύτερη μελέτη-αξιοποιήση τουριστικού χώρου.
Περπατώντας μέσα στο πάρκο έχεις αυτή την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο μυστικό μέρος βγαλμένο από παραμύθι, όπου από εκατό πηγές αναβλύζουν κρυσταλλένια νερά και από τη μεγάλη δεξαμενή τρέχουν μικρότερες.
Κάθε χρόνο στις 4 Δεκεμβρίου τιμούν τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, ανάβοντας κεριά πάνω σε αυτοσχέδια καραβάκια που επιπλέουν στη λίμνη, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό σκηνικό.
Ξεκινήσαμε το πρώτο μας πρωινό πηγαίνοντας στο σπήλαιο πηγών του Αγγίτη ποταμού. Το σπήλαιο αυτό έχει την μοναδικότητα να είναι το μεγαλύτερο ποτάμιο σπήλαιο στον κόσμο. Το σπήλαιο Αγγίτη βρίσκεται σε απόσταση περίπου 25χλμ. βορειοδυτικά της Δράμας στο δήμο Προσοτσάνης.
Η πορεία μέσα στο σπήλαιο είναι εντυπωσιακή καθώς περπατάς πάνω σε ένα τεχνητό γεφυράκι που διασχίζει κατά μήκος το σπήλαιο με τους πανέμορφους σταλακτίτες, άλλοτε πάνω από τα ήρεμα νερά του ποταμού και άλλοτε πάνω από τα θορυβώδη νερά.
Εντυπωσιακή είναι και η έξοδος του ποταμού μέσα από το βουνό, από ένα μικρό τοξοειδές άνοιγμα στη βάση ενός μικρού θολωτού σπηλαίου το οποίο ονομάζεται η αίθουσα του τροχού.
Γυρνώντας προς τη Δράμα προσπαθήσαμε να επισκεφτούμε κάποια από τα οινοποιεία της πόλης αλλά δεν τα καταφέραμε γιατί ήταν η εποχή του τρύγου και όλοι οι εργαζόμενοι δούλευαν στο τρύγο. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι κάποια από τα επισκέψιμα οινοποιεία της Δράμας είναι το Κτήμα Λαζαρίδη, το Κτήμα Τέχνη Οίνου, το Κτήμα Παυλίδη, το Οινογένεσις και το Κτήμα Μιχαηλίδη. Εύχομαι να ξαναβρεθώ προς εκείνα τα μέρη για να μπορέσω να επισκεφτώ κάποιο οινοποιείο.
Το απόγευμα ξεκινήσαμε για το γάμο ο οποίος ήταν σε ένα από αυτά τα κουκλίστικα εκκλησάκια χωμένο μέσα στην πρασινάδα του δάσους.
Η διαδρομή προς το εκκλησάκι ήταν απολαυστική μιας και ήταν η ώρα της δύσης και ο ουρανός είχε υπέροχα χρώματα. Οφείλω να ομολογήσω ότι στην απόλαυση αυτής της διαδρομής έπαιξε ρόλο ότι ήμουν με το αγόρι μου πάνω στο μηχανάκι μας, μόνοι μας, χωρίς παιδιά απλά οι δυό μας όπως παλιά. Με εκείνη την αίσθηση της ελευθερίας, της ανεμελιάς, του ερωτισμού που έχουν τα εφηβικά ζευγαράκια. Τι ωραίο που είναι όταν το ξαναβιώνεις αυτό έστω και για κάποιες στιγμές.
Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε την επιστροφή μας χωρίς πλάνο, είχαμε χρόνο και διάθεση να πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος μας. Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα όταν ταξιδεύεις χωρίς παιδιά και ακόμη καλύτερα όταν ταξιδεύεις με μηχανή. Έχεις έναν άλλον αέρα, παρατηρείς εικόνες γύρω σου, εστιάζεις στον ουρανό και ακολουθείς τα χρώματα του, εισπνέεις πιο βαθειά τον αέρα της ευγμωμοσύνης για αυτό που βλέπεις γύρω σου, και επιτρέπεις στον εαυτό σου να χωθεί στη σιωπή απλά και μόνο για να αφουγκραστείς την εμπειρία αυτού που ζεις εκείνη και μόνο εκείνη την στιγμή.
Ο δρόμος της επιστροφής μας έβγαλε στο Άνω Κεφαλάρι με μια μικρή παράκαμψη 2 χλμ από το χωριό Άγιος Αθανάσιος. Το Κεφαλάρι απέχει 24 χλμ από την Καβάλα και 16 χλμ από την Δράμα. Στο Άνω Κεφαλάρι θα βρεις πηγαία νερά, πλατάνια και ταβέρνες που σερβίρουν ντόπιες πέστροφες. Εμείς απλά ξαπλώσαμε στο πράσινο δίπλα στο ποτάμι και χαζεύαμε τα πλατάνια ακούγωντας το νερό να τρέχει δίπλα μας. Σε απόσταση 2χλμ. ψηλότερα στο ξωκλήσι της Παναγίας μπορείς να θαυμάσεις αεροπορική θέα προς τον κάμπο της Δράμας και τα Τενάγη Φιλίππων.
Η δεύτερη στάση στο δρόμο της επιστροφής μας έβγαλε στη Μεσορόπη Καβάλας. Περπατήσαμε ανάμεσα στα εντυπωσιακά καπνομάγαζα και τα ιστορικά αρχοντικά της. Χωμένη στην αγκαλιά του Παγγαίου χαρακτηριστικά την αποκαλούν το Πήλιο της Καβάλας.
Το χωριό σε μαγεύει εξαρχής, πλακόστρωτα σοκάκια, το πηγάδι στο μεσοχώρι, παραδοσιακά σπίτια, παλιά καπνομάγαζα και παλιά καταστήματα επαγγελματιών που έχουν λείψει μαρτυρούν την αλλοτινή ακμή του τόπου.
Καθήσαμε για φαγητό στο Κλαδί Ελιάς, ένα ανακαινισμένο οικογενειακό πέτρινο σπίτι, στο οποίο εκτός από το να φάει κανείς στο εστιατόριο του μπορεί και να μείνει στις καλαίσθητες σουίτες του. Το εστιατόριο έχει στηθεί με πολύ μεράκι από τον ιδιοκτήτητη του φιλοδοξώντας να αναδείξει τον γευστικό πλούτο και χαρακτήρα της περιοχής μέσα από τα τοπικά πιάτα και τα κρασιά των τριγύρω αμπελώνων.
Περπατώντας στα σοκάκια και ρωτώντας στα μαγαζάκια έφτασα στο εργαστήριο παραγωγής ταχινιού του Φλώρου. Έχω αδυναμία στο ταχίνι ολικής άλεσης, γνώριζα για αυτόν τον παραγωγό και ήθελα οπωσδήποτε να γυρίσω σπίτι με βαζάκια από αυτό το μέρος. Η οικογένεια Φλώρου παράγει βιολογικό ταχίνι ολικής αλέσεως εδώ και 5 γενιές. Ο ίδιος ο κ. Φλώρος Φλώρου μας λέει ότι " Κάποια προιόντα και κάποιοι παλιοί τρόποι χάνονται και ίσως συμβεί αυτό και στο ταχίνι. Εγώ, επανατοποθετώ το παλιό στο παρόν".
Με όχι ένα ή δύο αλλά με οχτώ βαζάκια, στην μπαγκαζιέρα της μηχανής, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Έχοντας παρέα στη διαδρομή το ηλιοβασίλεμα, μουσικάρες στο ηχείο μας και τις όμορφες αναμνήσεις μας από ένα σαβατοκύριακο γεμάτο ανεμελιά, καλοπέραση και ευγνωμοσύνη που ακόμη έχουμε φίλους που οργανώνουν τόσο ξεχωριστούς γάμους.