Εγκαταλελειμμένη σιδηροδρομική γέφυρα Αλιάκμονα.
Ένα ωραίο Κυριακάτικο πρωινό ήρθαν ένα ζευγάρι φίλων μας σπίτι για καφέ. Είμαστε από αυτά τα κοτοζευγάρια που λέω εγώ. Δηλαδή όταν το φαγητό είναι κοτόπουλο ο ένας τρώει μπούτι και ο άλλος στήθος. Οι δύο από την τετράδα συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου δεν μπορούμε να κάτσουμε και πολύ ώρα στα αυγά μας πίνοντας καφέ. Οι άλλοι δύο της τετράδας, αντίθετα απολαμβάνουν την ηρεμία του να μην κάνεις τίποτα από το να πίνεις τον Κυριακάτικο καφέ σου χαλαρά.
Έπεσε λοιπόν η ιδέα στο τραπέζι, πάμε μια βόλτα στη σιδηροδρομική γέφυρα του Αλιάκμονα?
Ούτε που ήξερα ότι υπήρχε μια εγκαταλελειμμένη σιδηροδρομική γέφυρα, ούτε που φανταζόμουν ότι υπήρχε ένα τόσο όμορφο μέρος δίπλα στην πόλη μας.
Πήραμε καφεδάκια στο χέρι, και με playlist έντεχνο λαικό ξεκινήσαμε την διαδρομή. Δεν είχαμε οδηγίες για το πως θα πάμε αλλά ο οδηγός και tour guide αυτής της εκδρομής είχε μια πινέζα στον χάρτη με το ακριβές σημείο. Φτάνοντας, παρκάραμε μέσα στη μέση του πουθενά γιατί ο δρόμος τελείωνε. Αρχίσαμε να περπατάμε σε ένα καταπράσινο μονοπάτι γεμάτο από πολύχρωμα αγριολούλουδα για να πλησιάσουμε την γέφυρα. Την βλέπεις μπροστά σου και προσπαθείς να βρεις την καλύτερη δίοδο για να έρθεις πιο κοντά της.
Όταν πλέον πλησιάσαμε αρκετά, αντιληφθήκαμε ότι το να ανέβεις στη γέφυρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μέσα από ένα άνοιγμα, κάνοντας στην άκρη χόρτα και θάμνους, ανεβήκαμε ένας ένας κρατώντας το χέρι του επόμενου για ασφάλεια.
Μόλις ανεβήκαμε μας περίμενε μια έκπληξη, υπήρχαν μεγάλα κενά ανάμεσα στα σανίδια που σχημάτιζαν την σιδηροδρομική γραμμή. Κενά που μας φόβισαν λίγο, αφενός γιατί έβλεπες ανάμεσα από τα σανίδια το ύψος που σε χωρίζει από εκεί που πατάς με το ποτάμι και αφετέρου γιατί ένιωθες ότι είναι πολύ εύκολο να παραπατήσεις και να μπερδευτεί το πόδι σου στα κενά αυτά. Κάποιοι από εμάς δυσκολεύτηκαν παραπάνω και κάποιοι λιγότερο αλλά το αποτέλεσμα ήταν ότι όλοι μαζί και οι έξι μας, τέσσερις ενήλικες και δύο παιδιά καταφέραμε με τόλμη και θάρρος να διασχίσουμε όλη την γέφυρα.
Περπατώντας πάνω στα σανίδια ένα ένα, αντικρύζεις όλη την ιστορία αυτής της γραμμής. Είναι λες και τα σίδερα με τα χοντρά τους στρόγγυλα μπουλόνια έχουν φωνή και σου μιλάνε. Μπορείς να κάνεις εικόνα την επιμονή και το μεράκι των εργατών που θα τα έσφιγγαν και θα μεριμνούσαν για την ομαλή και ασφαλή λειτουργία της γραμμής. Νοιώθεις ότι μπορείς να ακούσεις τις ιστορίες των μεταφορών που έχουν κάνει όλα τα περασμένα χρόνια τα βαγόνια που διέσχιζαν την γέφυρα. Είναι σαν να βλέπεις τον εργάτη που θα χτυπούσε την σφραγίδα της κατασκευάστριας εταιρίας πάνω στα σίδερα πριν αυτά αποχωρήσουν από το εργοστάσιο κατασκευής τους. Είναι εντυπωσιακό πως μπορείς να νιώσεις να σε ακουμπάει αυτή η ενέργεια που εκπέμπουν αυτά τα άψυχα, κρύα και σκληρά υλικά.
Επιλέξαμε να χωθούμε κάτω από τα σανίδια στα σημεία που ήταν εφικτό, για να προσθέσουμε δόση αδρεναλίνης στην εξερέυνηση μας, Ξαπλώσαμε πάνω στα σανίδια για να ακούσουμε τους ψιθύρους του ξύλου. Και στα δύο αυτά μέρη φανταζόσουν τον ήχο του τρένου και την επαφή από τις ρόδες του πάνω στις μεταλλικές γραμμές όπου κάποτε διέσχιζε.
Σε ένα άλλο μαγικό σημείο της γέφυρας, στέκεσαι πάνω από το ποτάμι και το ακούς. Απλά και μόνο το αφουγκράζεσαι και θέλεις να μείνεις στη σιωπή αυτή για ώρα.
Φτάνοντας προς το τέλος της γραμμής και αφού δεν ίπτασαι τόσο ψηλά αλλά τα πόδια σου περπατάνε σε σανίδια που είναι πολύ πιο κοντά στο έδαφος, σε περιμένει μια ακόμη μαγική εικόνα. Όλη η βλάστηση έχει τυλιχτεί και αναρριχηθεί ανάμεσα στα σίδερα της γέφυρας. Κάθεσαι και το χαζεύεις σαν να απολαμβάνεις έναν πίνακα του Monnet σε ένα μουσείο. Νιώθεις ότι θέλεις τον χρόνο σου, να χωθείς στο χάζι αυτής της μαγείας που μόνο η φύση ξέρει να δημιουργεί.
Είναι μια εξαιρετική ιδέα για κοντινή εκδρομή στη Θεσσαλονίκη με διάθεση εξερεύνησης. Ζεις μια διαφορετική εμπειρία που μπορείς να απολαύσεις μόνος σου, με παρέα ή και με τα παιδιά σου. Όπως προανέφερα, εμείς είχαμε τον σούπερ οδηγό μας, τον Σπύρο ο οποίος ήξερε πως να πάμε, οπότε δεν έδωσα μεγάλη σημασία στο να συγκρατήσω τις ακριβής οδηγίες. Υπόσχομαι την επόμενη φορά να είμαι με πινέζα στα google maps. Μέχρι τότε μπορείς να πας ακολουθώντας τον δρόμο για το Κλειδί, λίγο πιο πάνω στο επόμενο χωριό βρίσκεται η πανέμορφη αυτή γέφυρα.
