θυμάσαι που όταν είμαστε μικροί παίζαμε πέτρα, ψαλίδι, χαρτί?
Πολύ το αγαπούσα αυτό το παιχνίδι και το ξαναθυμήθηκα όταν άρχισα να ταξιδεύω με τα παιδιά μου στο αυτοκίνητο. Το πέτρα, ψαλίδι, χαρτί, μαζί με το όνομα, ζώο, πράγμα μας κρατάνε συντροφιά στο ταξίδι, δίνοντας μια αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα και φυσικά πιο χαρούμενα με λιγότερες γκρίνιες του τύπου "σε πόση ώρα φτάνουμε?"
Κάπως έτσι σαν το πέτρα, ψαλίδι, χαρτί προέκυψε και το ξύλο, ύφασμα, χαρτί. Τα τρια αγαπημένα μου υλικά για τις χειροτεχνίες. Τα αγαπώ πολύ και τα τρία. Η περιέργεια μου να δω πως και αν θα μπορούσαν να συνδυαστούν και τα τρια μαζί, ήταν ο λόγος που προέκυψαν αυτές οι μπομπονιέρες.
Χρησιμοποιήσα ξύλο από κορμό καστανιάς, το οποίο έχει πανέμορφα νερά και υφή.
Έκοψα το ξύλο σε διαφορετικά μεγέθη για να είναι όλα τα σπιτάκια μοναδικά. Το καθένα να έχει την δική του όψη.
Στη μια πλευρά της κατασκευής έβαλα χαρτί σε διάφορα μοτίβα για να είναι όλα τα σπιτάκια διαφορετικά μεταξύ τους. Στην άλλη πλευρά, ήθελα να αφήσω το ξύλο ακάλυπτο για να φαίνονται τα νερά του και η υφή της καστανιάς.
Το όνομα του αγοριού της βάφτισης αυτής ήταν Αστέρης. Έτσι από την πλευρά του ξύλου δοκίμασα να φτιάξω ένα αστέρι με την τεχνική της σφραγίδας από πατάτα. Δεν το είχα ξανακάνει και ήμουν περίεργη να δω πως βγαίνει.
Πέτυχε αλλά σε κάποια σημεία ήταν σαν να έτρεξε το χρώμα. Μάλλον επειδή η πατάτα είναι μαλακό υλικό και δεν μπόρεσαν οι άκρες να βγουν τελείως γραμμικές. Το πιο τέλειο όμως που συμβαίνει πάντα στην χειροτεχνία είναι ότι όλα μα όλα διορθώνονται ή τροποποιούνται. Για να κρύψω λοιπόν την ατέλεια του χρώματος που έτρεξε στο περίγραμμα του αστεριού, έκανα ένα περίγραμμα από βουλίτσες.
Για να δώσω λίγο όγκο στη βουλίτσα και να βγει κάπως ανάγλυφη, χρησιμοποίησα ένα μολύβι με σβήστρα πάνω στην οποία κάρφωσα μια πινέζα στρογγυλή. Βουτάω την πινέζα στο χρώμα και αφήνω μετά να στάξει ομοιόμορφα πάνω στο ξύλο ακολουθώντας το περίγραμμα του αστεριού.
Το επόμενο στάδιο ήταν να διαλέξω τα υφάσματα που θα ταίριαζαν με τα χαρτιά για να ράψω τα πουγκάκια που θα είχαν μέσα τα κουφέτα. έψαξα να βρω ότι ύφασμα υπήρχε με αστέρι αφού όλο το κόνσεπτ βασίστηκε στο όνομα του αγοριού που λεγόταν Αστέρης. Όνομα και πράγμα που λέμε η μπομπονιέρα.
Αφού τελείωσε και το ράψιμο των πουγκιών, το μόνο που έμενε ήταν το γέμισμα με τα κουφέτα και μετά το δέσιμο του πουγκιού πάνω στην μπομπονιέρα.
Ήταν από τις πιο όμορφες χειροτεχνίες που έχω κάνει αφενός γιατί τον Αστέρη που βαφτίσαμε τον αγαπώ πολύ και αφετέρου γιατί συνδύασα τα τρια αγαπημένα μου υλικά. Ξύλο, ύφασμα και χαρτί.
Όπως λένε και οι παλιές, όταν κάνεις κάτι με πολύ αγάπη αυτό συνήθως αντικατοπτρίζεται και στο αποτέλεσμα.
Για να είναι όλα κομποζέ στο θέμα του αστεριού του έφτιαξα και ένα σακίδιο μέσα στο οποίο βάλαμε όλα τα εσώρουχα της βάφτισης και το μονόγραμμα του.
Να ζήσεις Αστέρη μας, πάντα στο φως!